Strona 2: Laur SDP;
LAUR SDP 2008
DLA KRZYSZTOFA KĄKOLEWSKIEGO
Krzysztofowi Kąkolewskiemu – za stworzenie niedoścignionego wzorca literatury faktu – Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich
Krzysztof Kąkolewski – publicysta, reporter, pisarz, autor scenariuszy filmowych, wykładowca, nauczyciel wielu pokoleń dziennikarzy.
Postanowiliśmy uhonorować Krzysztofa Kąkolewskiego za realizowanie we własnej, tak bogatej (i ilościowo i gatunkowo) twórczości zasad, bez których nie ma dziennikarskiego profesjonalizmu, za wpajanie tych zasad studentom dziennikarstwa.
Porusza tematy bulwersujące i kontrowersyjne – od wywiadów z hitlerowskimi zbrodniarzami, ujawnienia kulis mordu dokonanego przez grupę Mansona w willi Polańskich po opis gry służb specjalnych na tle zabójstwa ks. Popiełuszki. Jest reporterem, dochodzi prawdy, w swoich tekstach jest analitykiem zdarzeń, bezem ocjonalnym analitykiem.
Byłam jego studentką, a przez 3 lata asystentką. Nie jest Kąkolewski człowiekiem pozbawionym emocji, ale emocja nie może uczestniczyć w procesie dochodzenia prawdy. Rzetelność dokumentacyjna, otwarcie na rozmówców, do których mógłby przecież czuć nienawiść (np. zbrodniarzy), precyzyjna analiza zebranych faktów, opinii stanowią wzorzec dziennikarstwa śledczego.
Zacytuję państwu fragment wykładu Krzysztofa Kąkolewskiego:
„Bohaterowie to jakby niespełnione życie reportera. Wszystkie postacie składają się na jego niespełnione JA.
Opisuję ludzi, którzy przeżyli straszne tragedie, byli ofiarami albo mordercami jak zbrodniarze hitlerowscy.
Siadałem wygodnie za kierownicą samochodu, jechałem do zbrodniarza i brutalnie z nim rozmawiałem. Jeśli ja nikogo nie zabiłem, a oni byli mordercami, to dzięki nim otrzymałem jak gdyby drugą część siebie – ich zbrodnię. To taki luksusowy zawód.”
I jeszcze dwa cytaty, charakteryzujące postawę dzisiejszego laureata –
„Głupota to czynny brak zrozumienia”
„Wybaczcie starym wrogom... macie już nowych”.
Za tak wysokie postawienie zawodowej poprzeczki prosimy – przyjmij dziennikarski LAUR.
Fragmenty laudacji wygłoszonej przez Krystynę Mokrosińską podczas uroczystości wręczenia Nagród SDP 2008.
